เจอรี่ วาสต์มันส์ เป็นอดีตกัปตันทีมโอเอช ลูเวิน ที่ค้าแข้งกับสโมสรเมื่อปี 2005-2011 เขาเป็นอดีตแบ็กซ้ายซึ่งเป็นที่รักของแฟนบอลในเวลานั้น
วาสต์มันส์ ที่เวลานี้เปลี่ยนบทบาทไปทำงานที่ วีโนว่า บริษัทเคมีภัณฑ์ชื่อดังมา 7 ปี เล่าถึงเส้นทางระหว่างการค้าแข้งที่โอเอช ลูเวินให้เราฟัง
ในปี 2005 เขาย้ายมาจาก พาโทร ไอส์เดน โดยเขาได้รับข้อเสนอจากเควี มิเชเลน และฟอร์ทูน่า ซิททาร์ด อีกหนึ่งสโมสรจากฮอลแลนด์ แต่ท้ายที่สุดเขาเลือกเล่นให้กับ โอเอช ลูเวิน
“ผมเลือกที่นี่ เพราะจะทำให้ผมได้เรียนต่อด้านการตลาด และฝึกซ้อมฟุตบอลไปด้วยได้”
เขากลายเป็นตัวหลักของสโมสร และลงสนามให้กับทีมไป 172 เกม ใน 6 ฤดูกาล อีกทั้งยังสำเร็จการศึกษาได้ด้วยอย่างที่ตั้งใจไว้
“ผมรู้สึกว่า ตัวผมและโอเอช ลูเวิน ต่างพัฒนาไปด้วยกันอย่างต่อเนื่อง มีอยู่ฤดูกาลหนึ่งที่ผมได้สวมปลอกแขนเป็นกัปตันทีม ผมรู้สึกดีมากที่เพื่อนๆ ให้เกียรติและเคารพในตัวผม”
ในฤดูกาล 2010/2011 โชคไม่เข้าข้าง วาสต์มันส์นัก ในขณะที่เขาช่วยทีมลงสนามพบ บูสซู ดัวร์ เขาเข้าปะทะกับคู่ต่อสู้และขาหัก เขาต้องฟื้นฟูร่างกายถึง 8 เดือน ก่อนกลับมาลงสนามพบ เควีเท ทีเน่น โชคร้ายซ้ำสองที่มันหักอีกครั้ง ที่ข้างเดิม
“จากนั้นโอเอช ลูเวินก็ต้องดึงนักเตะใหม่เข้ามาเสริมทีม ผมสูญเสียบทบาทในทีมไป ไม่มีใครเชื่อมั่นในตัวของวาสต์มันส์อีก เป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากมากสำหรับผม”
ฤดูหนาวปี 2011 วาสต์มันส์ ย้ายกลับไปที่พาโทร ไอส์เด้น เขาอำลาแฟนๆ ลูเวิน ที่ยังคงรักเขา โดยเกมส่งท้าย เป็นนัดที่ทีมเอาชนะ คลับ บรูจไปได้ 3-1
“เป็นการบอกลาที่ผมภูมิใจ แต่ก็เจ็บปวด ผมเสียใจที่ต้องจากทีมไปแบบไม่ดีนัก แต่ผมมีช่วงเวลาที่น่าประทับใจมากที่นั่น”
ที่ไอส์เด้น วาสต์มันส์ ได้ลงสนามให้กับทีมไปกว่า 100 นัด ก่อนย้ายไปเล่นให้กับ โบโชลเตอร์ วีวี ที่นั่นเขาต้องแขวนสตั๊ดด้วยวัย 32 ปี
“การเสียชีวิตของพี่ชายผม ทำให้ผมมองฟุตบอลเปลี่ยนไป ตอนนั้นผมมีลูกสาว 2 คน และกำลังจะมีคนที่ 3 การทำงานกินพลังของผมไปมาก ผมจึงรู้สึกว่า ผมพอแล้วกับโลกของฟุตบอล”
“ผมไม่ได้รู้สึกว่า ผมตัดสินใจผิด มันบ้ามาก ผมใช้เวลา 25 ปีกับกีฬาชนิดนี้ แน่นอน ผมแทบไม่ได้รู้ข่าวของอดีตเพื่อนร่วมทีม เมื่อคุณออกจากโลกนั้นไปแล้ว ทุกอย่างมันหยุดไปหมดเลย ผมอาจเจอพวกเขาบ้าง แต่คงไม่ใช่โอกาสที่เหมาะถ้าคุณจะนัดพวกเขาไปดื่ม อะไรแบบนั้น”
กับคำถามที่ว่า หากในปี 2005 วาสต์มันส์ เลือกไปเล่นให้กับมิเชเลนหรือซิททาร์ดแทน ชีวิตเขาจะเปลี่ยนไปหรือไม่ เขาตอบว่า
“มันอาจจะเปลี่ยนไป แต่ทั้งสองสโมสรก็มีปัญหาของพวกเขาเองหลังจากนั้น ที่ผมเสียดายเพียงอย่างเดียวคือ เมื่อขาผมหักถึง 2 ครั้ง โอกาสลงสนามของผมก็ลดลง เพื่อนร่วมทีมรายอื่น พร้อมจะลงแข่งขันในระดับสูงมากกว่าผม”
“แต่ตอนนี้ ผมก็ไม่ได้รู้สึกเสียดาย ผมมีความสุขกับสิ่งที่ผมมี ผมมีครอบครัวที่อบอุ่น มีหน้าที่การงานในสายเคมีภัณฑ์ที่ดี บางทีถ้าผมเลือกทางเดินในชีวิตอีกทางหนึ่งจริงๆ มันอาจจะแย่กว่านี้ก็ได้นะครับ” วาสต์มันส์ ทิ้งท้าย